فرانک لوید رایت متولد 8 ژوئن 1867 در ریچلند سنتر در وسکونسین است( اگرچه او تاریخ تولد خود را 8 ژوئن 1869 بنا می‌نهاد اما شواهد و قرائن همان تولد ذکر شد را تأیید می‌کند). مادرش آنا لوید جونس، یک معلم از یک خانواده بزرگ که در گرین اسپرینگ وسکونسین بود، که در آنجا رایت خانه مشهور خود را یعنی تالسین ساخت. پدرش ویلیام گاری رایت ، یک واعظ و موسیقیدان بود. خانواده‌اش هر از چند گاهی محل زندگی خود را از شهری به شهری دیگر ترک می نمودند، بطوریکه در این مدت در جزیره رودو، ماساچوست و لوا قبل از آنکه به مادیسون ویسکونسین بروند اقامت گزیده اند، این در حالی بود که رایت دوازده سال بیشتر نداشت. او تابستان های خود را همراه با اقوام مادرش در گرینگ اسپرینگ سپری می کرد. یک دوست هم دوره او می گوید که عش ویلیام به محیط اطراف زندگی خویش در سرزمین وسکونسین از او یک کودک کنجکاو به عمل آورده بود.
در سال 1885 ، رایت از مدرسه عادی در مادیسون فارغ‌التحصیل شد، در همان سال پدر و مادرش از هم طلاق گرفته و پدرش ترک محل زندگی نمود و از پیش آنها رفت. همان سال، رایت در دانشگاه ویسکونسین در مادیسون در رشته مهندسی سازه پذیرفته شد و به منظور تأمین مخارج خانواده و دانشگاهی خود، در دپارتمان معماری و به عنوان دستیار ارشد جوزف سلسبی شروع به کار نمود. تجارب کسب شده در همین دوران بود که از او یک معمار توانا ساخت و در سال 1887 از مدرسه اخراج شده و برای همکاری با جوزف سلسبی به شیکاگو رفت.
مدرسه معماری پرایریه :
یکسال بعد، رایت همکاری خود را با شرکت آدلر و سالیوان به سرپرستی سالیوان ، معمار بزرگ امریکایی که به ” پدر آسمان‌خراش‌ها” مشهور است، در شیکاگو شروع نمود. سالیوان که کسی بود که سبک های مزین اروپایی را به منظور حمایت از اصل خود تحت عنوان ” اصل تبعیت فرم از کارکرد” رد کرد، ، دارای تأثیر عمیقی روی رایت بود که بعدها بدل به رویای تکمیل شده سالیوان در تعریف یک سبک منحصر فرد امریکایی در معماری شد. رایت تاسال 1893 نزد سالیوان ماندگار شد و کار کرد، تا اینکه او قرارداد با بخش خصوصی کمیسیونها جهت طراحی منازل نقض کرد، و این شروع یک راه دوگانه برای او بود.
در سال 1889، در واقع یک سال بعد از اینکه او همکاری خود را با سالیوان شروع کند، یعنی در سن بیست و دو سالگی او با یک دخرت 19 ساله به نام کاترین توبین ازدواج نمود و در یک پدیده جالب او همزمان صاحب شش فرزند شد. او در محله آواک پارک در حومه شیکاگو سکنی گزید ، که هم اکنون به عنوان استودیو و منزل فرانک لوید رایت که اولین شاهکار معماری او بود شناخته می شود. از آن زمان بود که راییت معماری خود را رسما پس از ترک آدلر و سالیوان در سال 1893 شروع نمود. در همان سال، او بنای وینسولف را در فورست رایور طراحی نمود که با تأکید افقی و گسترده و دارا بود فضاهای داخلی باز اولین سبک انقلابی رایت بود که بعدها به سبک معماری ارگانیک شهرت یافت. بعد از چندین سال بعد، رایت یک سری از ساختمان‌ها و خوابگاه‌های عمومی را که که به عنوان نمونه های پیشرو مدرسه معماری پرایریه بود را طراحی نمود. این خانه‌ها یک طبقه و با زیر آن، سقف‌های تن به تن و ردیف طولانی از پنجره‌ها، با بکارگیری چوب و تنها مصالح موجود در دسترس با تاکید بر زیبایی های طبیعی آن همیشه بدون تغییرات و بدون رنگ باقی ماند. مشهورترین سازه‌های مدرسه پرایریه، در واقع کاخ روب در شیکاگو و معبد وحدت در آواک پارک است. با وجود اینکه چنین آثار ساخته شده‌ایی توسط رایت به موضوع بسیار تحسین براانگیز در اروپا شدد اما سبک او در محافل معمارری امریکا ناشناخته باقی مانده است.
برخی از آثار فرانک لوید رایت :
در سال 1991، موسسه معماران آمریکا او را به سادگی «بزرگترین معمار آمریکایی تمام دوران» نامید. فرانک لوید رایت (8 ژوئن 1867 - 9 آوریل 1959) در طول زندگی خود بیش از 500 اثر معماری را تکمیل کرد. بسیاری از آنها شاهکار محسوب می شوند. به لطف انتشار گسترده طرح‌های او و گذراندن سال‌های متمادی او در مدرسه‌ای که او تأسیس کرد، معماران معدودی در تاریخ می‌توانند ادعا کنند که الهام‌بخش جوانان بیشتری برای پیوستن به حرفه معماری بوده‌اند.
فرانک لوید رایت در میل ران، پنسیلوانیا در منطقه حفاظت شده طبیعی Bear Run که در آن نهری در ارتفاع 1298 فوتی از سطح دریا جریان دارد و ناگهان در ارتفاع 30 فوتی فرو می‌رود، فرانک لوید رایت خانه‌ای خارق‌العاده به نام Fallingwater طراحی کرد که رابطه بین انسان، معماری و معماری را دوباره تعریف کرد. طبیعت این خانه به عنوان یک خانه آخر هفته برای مالکان آقای ادگار کافمن، همسرش و پسرشان ساخته شد که او از طریق پسرشان که در مدرسه رایت، انجمن تالیسین (Taliesin Fellowship) مشغول به تحصیل بود، با آنها دوست شد.
این آبشار به مدت پانزده سال محل سکونت خانواده بود و هنگامی که آنها رایت را مأمور طراحی خانه کردند، یکی را در مقابل آبشار تصور کردند تا بتوانند آن را در دید خود داشته باشند. در عوض، رایت طراحی خانه را با خود آبشار ادغام کرد و آن را درست بالای آن قرار داد تا بخشی از زندگی کافمن ها شود. این عکس را ذخیره کنید!
تحسین رایت از معماری ژاپنی در الهام بخشی او از این خانه و بیشتر کارهایش مهم بود. درست مانند معماری ژاپنی، رایت می خواست بین انسان و طبیعت هماهنگی ایجاد کند و ادغام خانه با آبشار در این کار موفقیت آمیز بود.
رایت طراحی خانه را به دور شومینه می چرخاند، کانون خانه که از نظر او محل تجمع خانواده است. در اینجا یک سنگ بر روی شومینه فرو می‌رود و آبشار را به صورت فیزیکی وارد خانه می‌کند. او همچنین با گسترش چشمگیر دودکش به سمت بالا به این مفهوم توجه می کند تا آن را به بالاترین نقطه در نمای بیرونی خانه تبدیل کند.
Fallingwater از دو بخش تشکیل شده است: خانه اصلی مشتریان که بین سال‌های 1936-1938 ساخته شد و اتاق مهمان که در سال 1939 تکمیل شد. خانه اصلی شامل اتاق‌های ساده مبله شده توسط خود رایت، با یک اتاق نشیمن باز و آشپزخانه جمع و جور است. طبقه اول و سه اتاق خواب کوچک واقع در طبقه دوم. طبقه سوم محل مطالعه و اتاق خواب ادگار جونیور، پسر کافمن بود. اتاق ها همه به محیط طبیعی خانه مربوط می شوند، و اتاق نشیمن حتی دارای پله هایی است که مستقیماً به آب زیرین منتهی می شود.
گردش خون در خانه شامل گذرگاه‌های باریک و تاریک است که به این ترتیب در نظر گرفته شده است تا افراد در مقایسه با انبساط، هرچه به فضای باز نزدیک‌تر می‌شوند، احساس فشردگی را تجربه کنند. سقف اتاق ها کم است و در بعضی جاها فقط تا 6'4 اینچ می رسد تا چشم را به صورت افقی جهت نگاه کردن به بیرون هدایت کند. زیبایی این فضاها در امتداد آنها به سمت طبیعت است که با تراس های طویل کنسولی انجام شده است. این تراس ها که در یک سری زوایای راست عکس می گیرند، جدا از عملکردشان، عنصری از مجسمه را به خانه ها اضافه می کنند.
تراس ها با برجستگی های خود یک نیروی افقی پیچیده و غالب را تشکیل می دهند که با صفحات برآمده خود به موازات زمین فضا را آزاد می کرد. به منظور حمایت از آنها، رایت با مهندسان مندل گلیکمن و ویلیام وسلی پیترز کار کرد. راه حل آنها در مواد بود.
خانه "شکل بنایی مشخص" را به خود گرفت که مربوط به سایت بود و برای تراس ها آنها تصمیم گرفتند که یک سازه بتنی آرمه داشته باشند. این اولین باری بود که رایت با بتن برای منازل کار می کرد و اگرچه در ابتدا علاقه زیادی به این ماده نداشت، اما انعطاف پذیری آن را داشت که به هر شکلی ریخته شود و وقتی با فولاد تقویت شد استحکام کششی فوق العاده ای پیدا کرد. این عکس را ذخیره کنید. !
کمال این جزئیات، خود خانه را به کمال رساند، و حتی اگر خانه به دلیل موقعیت مکانی اش، مشکلات ساختاری دارد که نیاز به تعمیر و نگهداری مداوم دارد، شکی نیست که Fallingwater، که اکنون یک نماد تاریخی ملی است، اثری نابغه است. از طناب‌های جسورانه‌اش گرفته تا جزئیات پنجره گوشه‌اش و صدای دائمی آبشار، Fallingwater اتفاق فیزیکی و معنوی انسان و معماری در هماهنگی با طبیعت است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که گوش کنید.
خانه هربرت جانسون :
یکی از خانه‌های متعددی که توسط معمار فرانک لوید رایت طراحی شده است، بال‌های پهن که با نام خانه هربرت اف. جانسون نیز شناخته می‌شود، نشان‌دهنده بسیاری از موضوعات کلیدی موجود در تمام معماری رایت است.
این خانه که برای هربرت جانسون از شرکت وکس جانسون طراحی شده بود، تنها یک سال قبل از دفتر مرکزی شرکت مشهور آنها در راسین ساخته شد.
چیدمان اصلی خانه حول فضای اصلی اتاق نشیمن متمرکز شده است که به آن تالار بزرگ در پلان های طبقات گفته می شود، با چهار بال گسترش یافته مناطق تشکیل دهنده برای خانواده. اینها شامل اتاق خواب استاد، اتاق کودکان، آشپزخانه و محله خدمتکاران و اتاق مهمان و گاراژ است.
گنبد غول پیکر اتاق نشیمن دارای یک محور سنگی بلند است که از مرکز بالا می رود و در مجموع پنج شومینه را در خود جای داده است. این ساختار بزرگ دودکش خانه را بیشتر از هم جدا می کند و اتاق نشیمن را به چهار فضا تقسیم می کند. ورودی، اتاق نشیمن، اتاق غذاخوری و کتابخانه.
مانند تمام کارهای او، بازی نور در داخل بال‌ها قابل توجه است. اتاق نشیمن که توسط ردیف ها و ردیف های نورگیر باز شده است، پر از نور طبیعی است. رایت همچنین دارای نماهای بین سطوح است و به اعضای خانواده اجازه می دهد تا به فضاهای مرکزی از پایین نگاه کنند. این عکس را ذخیره کنید.
کفپوش از چهار مربع بتنی ساخته شده است که با استفاده از گرمایش تابشی به تعدیل دمای خانه کمک می کند. براقیت جزئی با استفاده از موم جانسون صاحب خانه که به طور خاص پس از ساخت این خانه و دفتر مرکزی شرکت طراحی شده است به دست می آید. این عکس را ذخیره کنید
پس از تکمیل سه چهارم خانه، خانم جانسون درگذشت که منجر به افزایش بی‌علاقگی در ساخت خانه برای آقای جانسون شد. رایت یک بار گفت که آقای جانسون پس از تجربه زندگی در خانه ای که خیلی آرزو داشت، توانست دوباره جوان شود و خود را دوباره پیدا کند.
دیدگاه خود را بنویسید